BÂTART
'Ondertussen werd de Schilder-Machine, nu er geen mens meer op de wereld was, van binnen aangedreven door een systeem van massaloze veren en draaide hij azimutaal in de grote ijzeren hal van het Palais des Machines, het enige monument dat nog overeind stond in een kaal en ledig paleis, en doordat ze als een tol langs de pilaren schampte, inclineerde en declineerde ze in oneindig gevarieerde richtingen, waarbij ze het doek aan de muren volstrekt willekeurig volspoot met de opeenvolging van primaire kleuren die in de buizen van haar buik lagen opgestapeld, als een pousse-l'amour in een kroeg, de lichtste het dichtst bij de uitgang.' Doctor Faustroll (VI,xxxiv)
Denkbeeldige werelden
Een niet uit te vlakken rol binnen de NAP spelen Bâtafysische kunstenaars, georganiseerd in de Bâtart: scheppers van denkbeeldige werelden als Gustave Verbeek (The Incredible Upside-Downs), Bob van den Born (Bornages en Professor Pi, erelid), satraap M.C.Escher, Henri Plaat, Pim van Boxsel (Denkbeeldige eilanden), en morosofen als Gerard van Lankveld, Willem van Genk en anderen. Verder komen de deskundologische kunstwerken van de Insektensekte aan bod zoals de vervelingsdoeken van Max Reneman en de instructieve structuren van Theo Kley.
Ook besteedt de NAP aandacht aan pre- en protobâtafysische bewegingen als: het Adynamisch Centrum, Het wetenschappelijk instituut Nak pro Nak; de J.de Bil stichting voor het waarachtig oninteressante; de plastieken voor stadsontsiering en verkeersbemoeilijking (Ger van Elk en Wim T. Schippers 1961); AFSRINMOR-International Association for Scientific Research in New Methods of Recreation; organisatie ter relativering van de ernst in de kunst.(1963); Instituut voor Herscholing van Kunstenaars (Doctrine van het nieuwe zien, Cursus: Hoe word ik een hippe galeriehouder? 1967)
Een speciale rol speelt de Sociëteit voor Daltonisten, waarin kleurenblinde schilders zijn verenigd als Joop Sjollema, Lucebert, Herman Brood, Barry Hunsfeld (Snar) en anderen. Iedere expositie is een verkapte Ishihara-test.
Verder memoreren we plagiatoren en meestervervalsers als de heilige Han van Meegeren die op de patafysische kalender wordt geëerd met een eigen dag: 5 as (vulgair: 7 november). Onder het motto: 'Al wat geen traditie is, is plagiaat' (Stravinsky) zal ook het 'plagiat par anticipation' aan de orde komen.
Schutspatroon van de Bâtart is het monster Clinamen, de op de wanden van zijn universum ejaculerende Schildermachine uit Gestes et Opinions du Docteur Faustroll; hij wordt gesecondeerd door de Schildermachine uit Les Impressions d'Afrique van Raymond Roussel, die alles exact copieert.
WeMoKu
De WeMoKu, de Werkplaats van Mogelijke Kunstwerken, is de Pataafse afdeling van de OuPeinPo (l'Ouvroir de Peinture Potentielle) die in 1964 is opgericht en in 1980 gereanimeerd, met het doel wiskundige, logische of ludieke regels uit te vinden die nieuwe kunstwerken kunnen opleveren. De WeMoKu herwaardeert bovendien het hypothetische en kunstmatige dat alle kunst eigen is. 'Het potentiële schuilt sinds mensenheugenis in de kunst, zoals π in de definitie van een cirkel zit'.
De WeMoKu is geen laboratorium, geen wetenschappelijk instituut, geen sekte, geen school, geen academie, geen museum, geen loge. Ze kent geen doctrine, erkent meesters noch leerlingen. De WeMoKu beschouwt iedere boodschap, lading, betekenis, 'artistieke waarde' of 'plastisch effect' als nietig.
De WeMoKu (afdeling Bâtart) produceert geen kunstwerken, maar ontwikkelt methoden, toestellen, manipulaties, formele regels met behulp waarvan kunstenaars nieuwe werken kunnen scheppen. Anders gezegd: de WeMoKu levert de vormen en transformaties waar de kunstwerken potentieel in aanwezig zijn.
De WeMoKu omvat alle grafische en plastische kunsten en omhelst penseel, kwast, beitel, spuitbus, camera, muis, evenals - onder meer - lancet, degen, kanon, hand en vinger als scheppende instrumenten. De WeMoKu streeft ernaar het gamma van materialen, instrumenten, werkwijzen en theorieën eindeloos uit te breiden.
De mathematische, strategische en zelfs chirurgische operaties die worden uitgevoerd op ieder aspect van het kunstwerk geven geboorte aan honderden 'contraintes', beperkingen die onvermoede meesterwerken aan het licht brengen. Let wel: de WeMoKu voorziet in vormen zonder zich te bemoeien met de invulling ervan, zoals de uitvinders van het sonnet en de sonate niet stilstonden bij de manier waarop Shakespeare of Dèr Mouw, en respectievelijk Beethoven of John Cage zich eruit zouden redden. De WeMoKu stelt zich in de positie van de anonieme uitvinders van de anamorfose, het pigment of het veelluik, die aan kunstenaars van zeer uiteenlopende stromingen identieke instrumenten ter beschikking stelden om aan hun heterogene ideëen uitdrukking te geven.
Tientallen voorbeelden zijn beschreven en getoond in het standaardwerk OuPeinPo, Du Potentiel dans l'Art, Seuil 2005 (vulgair). Drijvende krachten in Frankrijk zijn Thieri Foulc, Jacques Carelman, Tristan Bastit, Olivier O. Olivier en vele anderen, die tevens zijn gelieerd aan het Collège de 'Pataphysique.
De NAP stelt zich tot doel de WeMoKu in 'Patavia tot leven te wekken, en zoekt kunstenaars die in het verleden bewust of onbewust een bijdrage aan de WeMoKu hebben geleverd, alsmede naar nieuwe bâtartisten. Aldert Mantje OEX heeft de spits afgebeten met 'De Nachtwacht twee minuten later'.
Machinekamer
De afdeling techniek doet onderzoek naar Bâtafysische machines als het Fruitorgel van de Deskundologen, de Putt-o-matic, de apocriefe machines van groot-mogol Derks, de omgekeerde Porsche (achterstevoren) en de omgekeerde Lada (ondersteboven) van Oskar de Kiefte, de Complimentenmachine van Körmeling, de Pataphoon van Max Vandervorst, de strandbeesten van Theo Jansen, de Sisyphusmachine van H.J.A.Hofland, de uit kinderwagens geassembleerde kinderwagens van Merijn Bolink, het instrumentarium van Van Lankveld, enzovoort.
Ook hier spelen de vondsten van de morosofen een belangrijke rol getuige het perpetuum mobile van Drebbel, de Dynamistograaf van Zaalberg, de magneetauto van Bralts, het kosmisch antennesysteem van Denaerde, en het wereldantennesysteem van Kroese.
Een speciale rol is weggelegd voor de Vrijgezellenmachines in de Nederlandse kunst en literatuur.
OAO, de nationale vrijgezellenmachine die ons aller boezem bemaalt, houdt persoonlijk toezicht, gesecundeerd door ingenieur H.H. Spoorenberg OB van de OFME.
Bâtafollies
Een aparte werkgroep zal studie maken van de Bâtafysica in ruimtelijke zin, met onder veel meer:
De cinefiele afdeling buigt zich over bâtafysische films, zoals Volgend jaar in Holysloot van Emiel van Moerkerken, en over de rol van de gidouille in de rol van de gidouille.
Denkbeeldige werelden
Een niet uit te vlakken rol binnen de NAP spelen Bâtafysische kunstenaars, georganiseerd in de Bâtart: scheppers van denkbeeldige werelden als Gustave Verbeek (The Incredible Upside-Downs), Bob van den Born (Bornages en Professor Pi, erelid), satraap M.C.Escher, Henri Plaat, Pim van Boxsel (Denkbeeldige eilanden), en morosofen als Gerard van Lankveld, Willem van Genk en anderen. Verder komen de deskundologische kunstwerken van de Insektensekte aan bod zoals de vervelingsdoeken van Max Reneman en de instructieve structuren van Theo Kley.
Ook besteedt de NAP aandacht aan pre- en protobâtafysische bewegingen als: het Adynamisch Centrum, Het wetenschappelijk instituut Nak pro Nak; de J.de Bil stichting voor het waarachtig oninteressante; de plastieken voor stadsontsiering en verkeersbemoeilijking (Ger van Elk en Wim T. Schippers 1961); AFSRINMOR-International Association for Scientific Research in New Methods of Recreation; organisatie ter relativering van de ernst in de kunst.(1963); Instituut voor Herscholing van Kunstenaars (Doctrine van het nieuwe zien, Cursus: Hoe word ik een hippe galeriehouder? 1967)
Een speciale rol speelt de Sociëteit voor Daltonisten, waarin kleurenblinde schilders zijn verenigd als Joop Sjollema, Lucebert, Herman Brood, Barry Hunsfeld (Snar) en anderen. Iedere expositie is een verkapte Ishihara-test.
Verder memoreren we plagiatoren en meestervervalsers als de heilige Han van Meegeren die op de patafysische kalender wordt geëerd met een eigen dag: 5 as (vulgair: 7 november). Onder het motto: 'Al wat geen traditie is, is plagiaat' (Stravinsky) zal ook het 'plagiat par anticipation' aan de orde komen.
Schutspatroon van de Bâtart is het monster Clinamen, de op de wanden van zijn universum ejaculerende Schildermachine uit Gestes et Opinions du Docteur Faustroll; hij wordt gesecondeerd door de Schildermachine uit Les Impressions d'Afrique van Raymond Roussel, die alles exact copieert.
WeMoKu
De WeMoKu, de Werkplaats van Mogelijke Kunstwerken, is de Pataafse afdeling van de OuPeinPo (l'Ouvroir de Peinture Potentielle) die in 1964 is opgericht en in 1980 gereanimeerd, met het doel wiskundige, logische of ludieke regels uit te vinden die nieuwe kunstwerken kunnen opleveren. De WeMoKu herwaardeert bovendien het hypothetische en kunstmatige dat alle kunst eigen is. 'Het potentiële schuilt sinds mensenheugenis in de kunst, zoals π in de definitie van een cirkel zit'.
De WeMoKu is geen laboratorium, geen wetenschappelijk instituut, geen sekte, geen school, geen academie, geen museum, geen loge. Ze kent geen doctrine, erkent meesters noch leerlingen. De WeMoKu beschouwt iedere boodschap, lading, betekenis, 'artistieke waarde' of 'plastisch effect' als nietig.
De WeMoKu (afdeling Bâtart) produceert geen kunstwerken, maar ontwikkelt methoden, toestellen, manipulaties, formele regels met behulp waarvan kunstenaars nieuwe werken kunnen scheppen. Anders gezegd: de WeMoKu levert de vormen en transformaties waar de kunstwerken potentieel in aanwezig zijn.
De WeMoKu omvat alle grafische en plastische kunsten en omhelst penseel, kwast, beitel, spuitbus, camera, muis, evenals - onder meer - lancet, degen, kanon, hand en vinger als scheppende instrumenten. De WeMoKu streeft ernaar het gamma van materialen, instrumenten, werkwijzen en theorieën eindeloos uit te breiden.
De mathematische, strategische en zelfs chirurgische operaties die worden uitgevoerd op ieder aspect van het kunstwerk geven geboorte aan honderden 'contraintes', beperkingen die onvermoede meesterwerken aan het licht brengen. Let wel: de WeMoKu voorziet in vormen zonder zich te bemoeien met de invulling ervan, zoals de uitvinders van het sonnet en de sonate niet stilstonden bij de manier waarop Shakespeare of Dèr Mouw, en respectievelijk Beethoven of John Cage zich eruit zouden redden. De WeMoKu stelt zich in de positie van de anonieme uitvinders van de anamorfose, het pigment of het veelluik, die aan kunstenaars van zeer uiteenlopende stromingen identieke instrumenten ter beschikking stelden om aan hun heterogene ideëen uitdrukking te geven.
Tientallen voorbeelden zijn beschreven en getoond in het standaardwerk OuPeinPo, Du Potentiel dans l'Art, Seuil 2005 (vulgair). Drijvende krachten in Frankrijk zijn Thieri Foulc, Jacques Carelman, Tristan Bastit, Olivier O. Olivier en vele anderen, die tevens zijn gelieerd aan het Collège de 'Pataphysique.
De NAP stelt zich tot doel de WeMoKu in 'Patavia tot leven te wekken, en zoekt kunstenaars die in het verleden bewust of onbewust een bijdrage aan de WeMoKu hebben geleverd, alsmede naar nieuwe bâtartisten. Aldert Mantje OEX heeft de spits afgebeten met 'De Nachtwacht twee minuten later'.
Machinekamer
De afdeling techniek doet onderzoek naar Bâtafysische machines als het Fruitorgel van de Deskundologen, de Putt-o-matic, de apocriefe machines van groot-mogol Derks, de omgekeerde Porsche (achterstevoren) en de omgekeerde Lada (ondersteboven) van Oskar de Kiefte, de Complimentenmachine van Körmeling, de Pataphoon van Max Vandervorst, de strandbeesten van Theo Jansen, de Sisyphusmachine van H.J.A.Hofland, de uit kinderwagens geassembleerde kinderwagens van Merijn Bolink, het instrumentarium van Van Lankveld, enzovoort.
Ook hier spelen de vondsten van de morosofen een belangrijke rol getuige het perpetuum mobile van Drebbel, de Dynamistograaf van Zaalberg, de magneetauto van Bralts, het kosmisch antennesysteem van Denaerde, en het wereldantennesysteem van Kroese.
Een speciale rol is weggelegd voor de Vrijgezellenmachines in de Nederlandse kunst en literatuur.
OAO, de nationale vrijgezellenmachine die ons aller boezem bemaalt, houdt persoonlijk toezicht, gesecundeerd door ingenieur H.H. Spoorenberg OB van de OFME.
Bâtafollies
Een aparte werkgroep zal studie maken van de Bâtafysica in ruimtelijke zin, met onder veel meer:
- Mark Manders: Zelfportret als gebouw
- Nooitgebouwd Nederland
- De schachten van Wijdeveld
- Follies (Wim Meulenkamp)
- Atlas van denkbeeldige steden in Nederland
- Kadaster van de leegte
- De vierde dimensie in de Nederlandse kunsten en letteren.
De cinefiele afdeling buigt zich over bâtafysische films, zoals Volgend jaar in Holysloot van Emiel van Moerkerken, en over de rol van de gidouille in de rol van de gidouille.
Copyright © 2009 The Website Story
